Nadat wij ons te vroeg geboren zoontje Eli na 12 onzekere dagen op de NICU los hebben moeten laten, ben ik begonnen mijn gevoelens en emoties te uiten door het schrijven van gedichten. Waar ik in eerste instantie mijn gedichten voor mezelf hield, heb ik ze gaande weg geleerd te delen. Ik heb hierdoor mogen ervaren hoe ik dierbaren kan meenemen in mijn gevoel en gemis. Zo is langzaam het idee voor Dichterbij dEliefste ontstaan.
Ik hoop hiermee andere ouders een stukje troost en ondersteuning te kunnen bieden tijdens hun zoektocht naar balans tussen het eindeloze gemis en de oneindige liefde.
